معرفی شبکه توری (Mesh Network)

روش‌ها و فناوری‌های زیادی برای ساخت شبکه‌ها وجود دارد که می‌توانید از آن‌ها استفاده کنید. این بخش مقدمه‌ای است برای فهم بهتر چگونگی عملکرد شبکه‌های «مش» و نحوه‌ی تفاوت آن‌ها با انواع دیگر شبکه‌ها. داشتن اطلاعات کافی در این مورد برای طراحی یک شبکه‌ی موثر و همچنین تبادل نظر با افرادی که ممکن است بخواهند از این شبکه استفاده کنند یا درگیر پروژه‌ی شما باشند، بسیار مهم است.

خواندن مطلب زیر به شما کمک خواهد کرد با ایده‌ها و خصوصیات مختلف شبکه‌ها بیشتر آشنا شوید و درباره‌ی ساختار آن‌ها شناخت بهتری پیدا کنید.

کاوش در نحوه‌ی عملکرد شبکه‌های مختلف، به شما می‌آموزد که چگونه در مورد طراحی شبکه فکر کنید و چه مدل طراحی برای موقعیت‌های مختلف مفید است.

شبکه‌ها می‌توانند ساختار سلسله مراتبی یا «مش» داشته باشند.

شبکه‌ها در واقع گروهی از دستگاه‌های متصل به هم هستند که اطلاعات یا پیام‌ها را از یک مکان به مکان دیگر منتقل می‌کنند.

اکثر شبکه‌ها (از جمله شبکه‌های تلفن همراه) از یک معماری سلسله مراتبی استفاده می‌کنند و کاربران از طریق یک وسیله‌ی مرکزی که اتصالات و ترافیک شبکه را کنترل می‌کند به سایر کاربران متصل می‌شوند.

این بدان معنی است که هر زمان که از طریق شبکه ارتباط برقرار کنید، ابتدا پیام یا داده باید به آن مرکز اصلی برود و سپس به مقصد خود ارسال شود.

شبکه‌های مش مسیری متفاوت از شبکه‌های دیگر دارند.

تفاوت بین شبکه‌های مش و انواع دیگر شبکه‌ها در این است که شبکه‌های مش از نوع خاصی از پروتکل برای انتقال اطلاعات از یک مکان به مکان دیگر استفاده می‌کنند.

روترها دستگاه‌هایی هستند که نحوه‌ی تبادل و حرکت اطلاعات در شبکه را تعیین می‌کنند.

نقطه‌های استاندارد برای دسترسی، مانند مدلی که ممکن است در خانه داشته باشید، می‌تواند به راحتی با کامپیوتر و تلفن همراه شما در ارتباط باشد، اما آن‌ها به راحتی نمی‌توانند با روترهای دیگر تبادل اطلاعات کنند.

روترهای دارای مش فعال می‌توانند به صورت پویا با یکدیگر ارتباط برقرار کنند و به آن‌ها اجازه بدهند که به صورت انعطاف‌ پذیر ترافیک را منتقل کنند.

اکثر روترها و دستگاه‌ها به طور پیش‌فرض، قادر به تبدیل شدن به شبکه‌ی مش را ندارند. اما با داشتن سیستم‌عامل مناسب، برخی از روترها، تلفن‌های همراه و بعضی لپ‌تاپ‌ها قادر خواهند بود که شبکه‌ی مش ایجاد کنند.

شما با نصب یک بسته نرم‌افزاری متن‌باز بر روی دستگاه‌های دارای قابلیت بی‌سیم، و سپس اتصال آن‌ها به سایر دستگاه‌های مش در مجاورت، قادر هستید یک شبکه‌ی مش ایجاد کنید

هر وسیله‌ی «مشی» می‌تواند قطب اصلی یا مرکزی در شبکه باشد - یا اینکه شبکه می‌تواند بدون نقطه مرکزی فعالیت داشته باشد.

هرچه دستگاه‌های بیشتری در شبکه مش حضور داشته باشند، شبکه انعطاف‌پذیرتر می‌شود. هر وسیله‌ی «مشی» می‌تواند قطب اصلی یا مرکزی در شبکه باشد - یا شبکه می‌تواند بدون نقطه مرکزی فعالیت داشته باشد.

هر دستگاه «مشی» می‌تواند گوشه‌ای از شبکه را تشکیل دهد، قادر به گسترش حیطه‌ی خود و ایجاد اتصالات جدید باشد.

یک شبکه‌ی مش پویا، برخلاف یک شبکه‌ی سنتی "استاتیک"، دائماً با شرایط جدید خود را سازگار می‌کند. به طور خودکار مسیرهای خود را برای ادغام گره‌های جدید که تازه به شبکه می‌پیوندند، تنظیم می‌کند و این انعطاف را دارد که هنگام خروج یک گره از شبکه، اطلاعات را مجدداً مسیریابی کند.

شبکه‌های مش با رشد پایگاه‌های کاربری، تقویت و گسترش می‌یابند.

وقتی که بسیاری از گره‌های مش به‌هم‌‌پیوسته وجود دارند، شبکه می‌تواند تداخل، انسداد یا بروز اشکال جدی را به راحتی برطرف سازد و مسیر خود را دنبال کند.

هنگامی که دوست‌تان متنی را برای شما ارسال می‌کند، اگر یکی از گره‌ها کار خود را متوقف کند، شبکه‌ی ‌مش سازگار می‌شود تا اطمینان حاصل کند که شما پیام را حتما دریافت می‌کنید.

پس از نگاهی کوتاه به اصول اولیه‌ی مش، سعی می‌کنیم در بخش‌های بعدی شما را با مطالب پیشرفته‌تر و عملی‌تر در این حوزه آشنا کنیم.

تعاریف

سلسله مراتبی:

این حالت، به نوع رابطه‌ی بین دستگاه‌ها در شبکه‌های سنتی اشاره دارد که می‌توان آن را به رابطه‌ی ارباب و رعیتی تشبیه کرد.

هاپس:

تعداد پیوندهای مورد نیاز برای رسیدن به یک گره‌ی مقصد در شبکه.

Many-to-many

در شبکه‌های مش، بسیاری از گره‌ها می‌توانند به بسیاری از گره‌های دیگر وصل شوند. در طرح‌های سنتی اما یک گره ممکن است به یک یا چند گره متصل شود.

مش

نوعی شبکه که در آن گره‌ها می‌توانند به هم وصل شوند و به صورت پویا مسیر عبور و مرور شبکه را طی کنند.

روتر

دستگاهی که نحوه‌ی حرکت پیام‌ها از طریق یک شبکه‌ی رایانه‌ای را تعیین می‌کند.