محدودیت اینترنت جهانی؛ راهکار جمهوری اسلامی برای تبلیغ ابزارهای داخلی!
جمهوری اسلامی سیاست دوگانهای را در قبال دسترسی به اینترنت پیشرو گرفته است. از یک طرف ابراهیم رئیسی بارها از لزوم بهبود وضعیت اینترنت سخن گفته و وزیر ارتباطات از تلاش خود برای رفع فیلترینگ گوگلپلی میگوید. اما از طرف دیگر طرح صیانت مجددا در مجلس در حال بازبینی است و برای تصویب آن تلاش میشود. در واقع وقتی پای مصاحبه و گفتگو در میان است، مسئولان وعده بهبود اینترنت میدهند، ولی در مواقع دیگر تلاش میکنند اینترنت را محدودتر کنند و اختلالات و فیلترینگ را افزایش دهند.
سرعت و کیفیت اینترنت در ایران روزبهروز بدتر میشود و جمهوری اسلامی تلاش میکند دسترسی به سرویسهای شناخته شده جهانی را سختتر کند تا کاربران مجبور به استفاده از نمونههای داخلی شوند.
رضا قربانی، نائب رئیس کمیسیون نوآوری و تحول و بهره وری اتاق بازرگانی، درباره وضعیت اینترنت گفته که «ما چیزی به نام زیرساخت ملی اینترنت نیاز داریم و در ذات خود چیز بدی نیست. مشکل اینجاست که یک طرز فکر اشتباهی وجود دارد که عدهای معتقدند باید اینترنت جهانی را محدود کنیم. طبق اسناد مرکز ملی فضای مجازی گفته شده است که حدوداً پهنای باند داخلی ۷۰ درصد و خارجی ۳۰ درصد باشد. برداشت از این طرح، محدودیت اینترنت جهانی است. ۸۰ درصد پهنای باند مصرفیمان مربوط به اینترنت بینالملل است؛ محدود کردن این اینترنت باعث میشود ۸۰ درصد نیاز به سمت ۳۰ درصد ظرفیت برود و در این شرایط اینترنت کند به نظر میرسد.» او همچنین گفته که «ما چیزی به نام اینترنت ملی نیاز داریم و در ادامه از توازن پهنای باند داخلی و خارجی اظهار نارضایتی میکند.»
واقعیت این است که نمیتوان هم اینترنت ملی داشت و هم پهنای باند خارجی خوب و اتفاقا هدف جمهوری اسلامی از کاهش ترافیک بینالمللی، آمادهسازی شرایط برای اجرای اینترنت ملی است. در طرح موسوم به صیانت هم به مزیتبخشی به سرویسهای داخلی و وادار کردن کاربران به استفاده از سرویسهای داخلی اشاره شده بود؛ نتیجه این اقدام و مسدود کردن سرویسهای خارجی و دسترسی نداشتن مردم به منابع امن دانلود اپلیکیشن، آلودگی دستگاههای شهروندان و ناامنی دیجیتال است.
رضا قربانی در ادامه مصاحبه خود گفته که «برخی از مسئولین تصور میکنند، کند کردن اینترنت جهانی، باعث استفاده از ابزارهای داخلی میشود. با وجود فیلترینگ اینستاگرام و تلگرام و واتساپ، باز هم مردم از اینها استفاده میکنند و حاضر هستند هزینه فیلترشکن بدهند، اما از تلگرام استفاده کنند. این مسأله نشان میدهد هرچقدر هم محدود کنیم، مردم اگر به داخل اعتماد نکنند، به سمت ابزار داخلی نمیآید.
عیسی زارعپور نیز به تازگی در یک مصاحبه پیرامون شبکه ملی اطلاعات اعلام کرده که این طرح در حال پیگیری است و حدود ۶۰ آن پیش رفته است. زارعپور گفته است که هدف شبکه ملی اطلاعات یک شبکه پرسرعت، باکیفیت و امن است. او ادعا میکند که اجرای شبکه ملی اطلاعات منجر به افزایش سرعت اینترنت خواهد شد.
این در حالی است که هدف شبکه ملی اطلاعات یا همان اینترنت ملی، ایجاد جزیرهای مستقل از دنیای ارتباطات است. ادعای افزایش سرعت اینترنت آن هم در قالب یک شبکه داخلی هیچ ارتباطی با بهبود کیفیت دسترسی مردم به اینترنت آزاد و بینالمللی ندارد.
اینترنت ملی برای شهروندان همواره یادآور قطعی اینترنت است. در آبان ۹۸ که اینترنت بین المللی قطع شد، اینترنت ملی در دسترس قرار گرفت و مشخص شد که اینترنت ملی برای حمهوری اسلامی ابزاری است برای قطع ارتباطات و جلوگیری از ورود و خروج اطلاعات.
هدف حکومت از مسدودسازی سرویسهای پرمخاطب و وادار کردن کاربران به سرویسهای داخلی کنترل گردش اطلاعات و رصد کردن فعالیتهای کاربران است. امنیت هیچ کدام از سرویسهایی که با حمایتهای حکومتی رشد کردهاند تا کنون به صورت مستقل بررسی نشده و حتی در مواردی از جمله پیامرسان بله، مشخص شده که ادعای حفظ حریم خصوصی و رمزنگاری، واقعیت ندارد و ارتباطات کاربران کنترل و بررسی میشود. جمهوری اسلامی سیاست دوگانهای را در قبال دسترسی به اینترنت پیشرو گرفته است. از یک طرف ابراهیم رئیسی بارها از لزوم بهبود وضعیت اینترنت سخن گفته و وزیر ارتباطات از تلاش خود برای رفع فیلترینگ گوگلپلی میگوید. اما از طرف دیگر طرح صیانت مجددا در مجلس در حال بازبینی است و برای تصویب آن تلاش میشود. در واقع وقتی پای مصاحبه و گفتگو در میان است، مسئولان وعده بهبود اینترنت میدهند، ولی در مواقع دیگر تلاش میکنند اینترنت را محدودتر کنند و اختلالات و فیلترینگ را افزایش دهند.
همچنین رهبر جمهوری اسلامی علی خامنهای دشمنی خود با اینترنت را همواره به طور صریح بیان کرده و با توصیفاتی همچون «بیدروپیکر» و «دروازه ورود دشمن» خواندن اینترنت، خواستار محدودیت بیشتر اینترنت شده است. با وجود فیلترینگ گسترده در ایران، خامنهای میگوید فضای مجازی رها و بیقید و بند است و از وضعیت آن راضی نیست.